احساس میکنم یه طرف دنیا غریب افتادم.
خودی یا غیر خودیم نداره.متقکر و غیر متفکرم نداره.بی شعور و با شعور نیز نداره:))
مهم نیست صد ساعت آدم دورم باشه یا صد ساعت تنها باشم.آدمایی که میخام باشن یا آدم هایی که میخام نباشن:/
چیزی که باید به عنوان یه فَکت قبول کنم اینه:یه طرف دنیام کاریم با هیچکی ندارم و فقط مشغول خود زنیم:((
+هر وقت خواستید خود زنی کنید منو تصور کنید که مثل من میشید.پس خود زنی نکنید:/